Eén van de grote thema’s in het leven is loslaten. Er zijn veel mensen die hiermee worstelen. Dit is niet het simpelste thema, maar wel één met veel perspectief! Want degene die geleerd heeft op een goede manier los te laten, kan in vrijheid en dankbaarheid leven. Diegene ervaart innerlijke vrijheid.
Hoe vrij is vrij?
Wij zoeken vrijheid vaak in: niet meer werken, doen wat jezelf wilt en je eigen pad kunnen uitstippelen. Daardoor zijn we op zoek naar autonomie. We richten graag ons eigen leven in. Hierbij gaat het om een vrijheid in handelen.
Daartegenover staat de innerlijke vrijheid. Deze vrijheid is eigenlijk nog veel mooier en heeft alles te maken met vertrouwen en loslaten. Juist door los te laten ontstaat er ruimte en kunnen we vrijheid ervaren. Hierbij speelt overgave een grotere rol dan autonomie. Hoe mooi is dat!
Mijn weg…
Voor mij persoonlijk is loslaten een lastig thema geweest en af en toe nog steeds. Dit heeft alles te maken met mijn wens van autonomie en de behoefte aan controle. Maar ik heb ervaren dat het loskomen van bepaalde patronen en het loslaten mij echte vrijheid heeft gebracht! En dat was geen gemakkelijke weg……
Om het duidelijk te maken vertel ik mijn verhaal aan de hand van een voorbeeld. Hiervoor gebruik ik het beeld van een riviertje, zoals je ze zoveel in Frankrijk ziet. Ik neem je mee naar een frans riviertje: kniehoog, vol stenen en rotsen. Hierin stroomt het water met een redelijke snelheid en je kunt er mooie dammetjes bouwen. Met een kano kun je hier prachtige tochten maken.
Toen ik afgelopen zomer langs zo’n riviertje zat en bezig was met het thema loslaten, werd mij veel duidelijk.
De rivier als metafoor
Als de rivier de metafoor is voor mijn leven, waar sta ik dan? Wat ben ik aan het doen?
Heel vaak stap ik in mijn leven in de stroom en ga ik dammetjes bouwen. Deze dammetjes bouw ik als het leven anders gaat dan ik voor ogen heb of als het leven veel pijn doet. Dit doe ik om de stroom van het leven tegen te houden. Naar mijn hand te zetten. Controle te houden……Met opgerolde broekspijpen stap ik in de stroom en ga aan de slag. Verwoed, snel of soms huilend en moe van teleurstelling. Bouwen! ……tegenhouden die stroom! Plotseling valt mijn oog op een blaadje, dat zich op de stroom laat meevoeren. Het valt mij op hoe snel die stroom gaat en ik probeer het blaadje vast te houden. Zodra dit mislukt ren ik stroomafwaarts erachteraan. Snel!….vastpakken!…..niet weg laten drijven! Wat geweest is en van mij wegdrijft, wil ik veranderen, tegenhouden, sturen.
Het verlangen naar controle maakt dat je afwisselend dammetjes bouwt of in de stroom meerent. En die controle heeft alles te maken met angst! Vaak is dat angst voor verlies. Doordat we zo bang zijn om te verliezen, gaan we controleren. We pakken vast en gaan sturen.
Ander perspectief
En midden in de rivier begrijp ik ineens hoe vermoeiend en zinloos deze actie is. Omdat het onbegonnen werk is, om te proberen de stroom van een rivier ( de loop van het leven) tegen te houden! Kansloos!
Daar in dat Franse riviertje nodigt de Auteur van het leven (God) mij uit om uit de rivier te stappen en alles vanuit zijn perspectief te bekijken. Ik merk een kleine aarzeling, want er drijft net een blaadje voorbij. Tegelijkertijd voel ik de neiging om erachteraan te rennen. Ik voel de angst voor verlies. Toch kies ik ervoor om uit de rivier te stappen. Ik verlang naar een ander perspectief….
Loslaten door vertrouwen
Op het moment dat ik uit het riviertje stap, besef ik dat ik vertrouwen nodig heb. Vertrouwen in het leven, in de Auteur van het leven. Ik wil wel graag de angst loslaten, maar dan heb ik wel vertrouwen nodig. Zonder vertrouwen laat je niet los. En God vraagt mij: Vertrouw je mij? Vertrouw je dat Ik er altijd bij ben? Vertrouw je dat Ik weet waar de rivier heenstroomt? Dat Ik weet hoe het afloopt? Kun je uit het water komen en het loslaten? Het leven zijn loop laten hebben?
En mijn ogen worden getrokken naar de kant van het riviertje, stroomopwaarts. Daar komt fris water binnen, daar komt het leven binnen. In vertrouwen laat ik het water stromen. Als je kunt loslaten en je ogen afkeert van dat wat je verliest en ze stroomopwaarts richt, dan komt er nieuw leven binnen. Loslaten geeft ruimte: levensruimte.
Dankbaarheid
Concluderend kunnen we zien dat op het moment dat je in vertrouwen gaat loslaten, je merkt hoe lekker koel het water is. Hoe de zon je huid verwarmd. Die zon had je tot nu toe nog niet echt opgemerkt. je was ook zo hard aan het werk! Maar nu voel je ontspanning en dankbaarheid. Voor alles wat er wel is. De dankbaarheid groeit door het loslaten. En het loslaten gaat makkelijker in een dankbaar leven.
En jij?
Waar sta jij? Bouw jij dammetjes om controle te houden? Ren je in de stroom mee om dat wat geweest is terug te draaien? Zit je ontmoedigd naast de stroom, omdat je innerlijk afgehaakt bent?
Of sta je tot je enkels in het water en richt je je vol dankbaarheid op het frisse water wat binnen komt stromen? Dankbaar voor wat er is en in vertrouwen levend?
Laat maar los, laat maar gaan! Ontspan je en geniet van alles wat binnen komt drijven. En als je verdriet voelt over alles, wat je los gaat laten, bedenk dan dat God zegt: “Ik laat nooit los”. Wat jij los gaat laten: je werk dat niet lukt, je gezondheid, die vervelende situatie, je gestrande huwelijk, zorg om je kinderen, kun je gerust uit handen geven aan Hem, die zegt: “Ik laat nooit los, het is bij mij veilig”. Dan kun je verdriet voelen en tegelijkertijd vertrouwen.
Geniet van het water om je voeten, de zon in je gezicht en het geluid van een stromend riviertje
Vind jij het loslaten ook lastig en kun je daar wel een steuntje bij gebruiken?
Zet in vertrouwen de eerste stap en meld je hier aan voor een vrijblijvende kennismaking.
