“Schildpadden kunnen meer vertellen over de weg dan hazen”
Kahlil Gibran
Grappig….
Op het moment dat ik de titel van deze blog: ‘Vertragen van de tijd door dankbaarheid’ opschrijf, voel ik wat aarzeling bij het woord vertragen. En als ik daar langer over nadenk, ontdek ik waar dat mee te maken heeft. Vertragen lijkt voor mij te verwijzen naar sloomheid, iets voor oude mensen, voor niet mee kunnen komen.
Dat is mijn invulling van het woord vertragen. Herken je dit? Juist omdat de maatschappij snel, snel, snel is, lijkt het vertragen aan te geven, dat je het tempo niet bij kunt houden. Iets voor losers….
Vertragen
Maar is dit ook echt zo? Vertragen is natuurlijk gewoon; langzamer leven. Daar is niets mis mee. Misschien ben jij degene die juist heel veel verlangen naar vertragen heeft! Omdat je het gehaast zo zat bent, zou jij de tijd wel even willen stilzetten.
Mijn invulling van het woord vertragen zegt dus heel veel over mijzelf. Bij mij wordt dit ingegeven door het feit, dat ik erbij wil horen. Dat ik mee wil doen aan de ratrace en trots kan zeggen, dat ik het kan. En beter nog: dat ik heel succesvol ben! Ik ben veel meer gericht op het einddoel dan op de reis ernaar toe. Innerlijk laat ik me dan leiden door de ideeën van de westerse samenleving, die haast combineert met ijver en succes. Hoe meer haast hoe beter, want dan ben je toch wel heel succesvol. Ben ik misschien met al mijn gehaast onbewust een lat van ‘goed genoeg’ aan het halen? En wanneer is het dan ‘goed genoeg’? Wie bepaalt dat?
Wat maakt vertragen moeilijk?
Zolang mijn diepste drijfveer is, om er bij te horen, dan zal het erg moeilijk zijn om een andere levensstijl aan te nemen. Dan zal ik mezelf blijven pushen om te laten zien, dat ik het red. Ik leef niet meer vanuit mezelf, maar ben onbewust bezig een standaard te halen. Langzaam raak ik het contact met mezelf kwijt en ben ik bezig te overleven in plaats van te leven.
Misschien is die lat er gelegd door je ouders, of door leerkrachten of door de maatschappij. “Vooruit….je bent niet goed genoeg”. Ik raak afgesneden van mezelf en ben vooral bezig met het vergelijken en voldoen aan anderen. In deze toestand is er weinig ruimte om te vertragen.
Herkenning: een eerste stap
Als je herkent dat je ‘goed genoeg’ probeert te zijn, is er al veel gewonnen. Heel veel zelfs. Je mag deze eis, die jouw leven dreigt te gaan regelen, liefdevol naast je neer leggen. Je hoeft niet langer te voldoen aan eisen die bedoeld of onbedoeld in je leven gelegd zijn.
Natuurlijk is er niets tegen hard werken en ook niet tegen een tijdelijke haast om klussen of deadlines te halen. Als mensen kunnen we prima versnellen en dat geeft veel voldoening. Maar het ligt anders als we een innerlijke stem proberen tevreden te stellen, die continu roept dat het harder, meer en grootser moet. Dan zijn we bezig met een uitputtingsslag die ons vroeg of laat gaat opbreken.
Dankbaarheid door vertragen
Zoals we al eerder zagen doet de weg van de dankbaarheid je kijken naar wat er wel is en niet naar wat er mist. Het draait dus niet om het halen van een bepaalde lat, maar om het leven met volle aandacht. Hier en nu gebeurt het. Een dankbaar leven is geen afgesneden leven. In een dankbaar leven, herken je de lat die anderen of jijzelf gelegd hebben. Je voelt de neiging heel hard je best te gaan doen, om te laten zien dat je erbij hoort. Maar je kiest er bewust voor om deze eis op jouw leven naast je neer te leggen. Kijk naar de verschillen:
Leven om ‘goed genoeg’ te zijn Leven in dankbaarheid
- het halen van een standaard leven met volle aandacht
- opgejaagd innerlijke rust
- regelmatig moe vitaliteit
- rust nemen geeft schuldgevoel werken en rust wisselen elkaar af
- iemand anders tevreden aan het stellen ik leef mijn eigen leven(met God)
- overleven leven
Wat kies jij?
De kerk en ‘goed genoeg’
Veel mensen vertellen mij dat juist de kerk hen het beeld heeft gegeven ‘niet goed genoeg’ te zijn. Een plek waar we tot rust zouden moeten komen is in de loop van de eeuwen soms een plek geworden van oordeel en afwijzing. Wat een trieste ontwikkeling! En zeker niet de boodschap van de Bijbel! Er is er één, een liefdevolle God, die tegen jou zegt:
Verheug je in Mij, want Ik begrijp je volkomen. Ik heb je lief met een volmaakte, oneindige liefde.
(Uit: Ik ben altijd bij je, Sarah Young, over psalm 107:1 en 1 Korinthiers 13:12)
Vanuit die liefde, wetend dat je ‘goed genoeg’ bent, mag je jouw leven opnieuw gaan inrichten.
Oefenen in vertragen
Oefen je in vertragen en stop met het proberen om het verleden te willen veranderen. Dat is een onmogelijk verlangen hoe graag we dit ook zouden willen. God biedt ons een schuilplaats, een toevlucht om tot rust te komen, op te laden en weer uit te gaan. Zorg dat je opmerkzaam bent op wat er gebeurt in je leven. Vraag God de ogen van je verstand en je hart te openen zodat je de kansen en de tekens van hoop zult zien. De grote hoeveelheid punten om dankbaar voor te zijn, waar je in je haast en routine waarschijnlijk aan voorbij was gelopen.
Benoem deze punten specifiek voor jezelf door ze bijvoorbeeld op te schrijven in een boekje of je smartphone aan het eind van de dag. Noem enthousiast alle details. Dit zal je dankbaarheid vergroten. Steeds meer ga je beseffen dat je gezegend bent, ondanks de omstandigheden.
Give thanks!
Zou jij meer uit dankbaarheid willen leven en de lat die er in jouw leven ligt, terzijde willen schuiven? Daar kan ik je bij helpen. Meld je aan via mijn contactpagina.
Lees ook mijn blog:
Dankbaarheid het feest van genoeg!
Stop piekeren door dankbaarheid
